Είναι φορές που αναζητάς απεγνωσμένα μια αλλαγή..όχι χαλαρή, τύπου ας αλλάξω χρώμα στα μαλλιά και μένω χαρούμενη για κανένα μήνα μέχρι να βγει η ρίζα..όχι, όχι..ΑΛΛΑΓΗ! ριζική, εκεί που δεν θα την περιμένει κανείς, ούτε καν εσύ..να μαζέψεις τους φίλους σου ένα βράδυ για να τους χαιρετήσεις και να μείνουν στήλες άλατος..κι εσύ όμως να στενοχωριέσαι που θα κάνεις καιρό να τους δεις, και κάποιους θα τους χάσεις, αλλά θα αισθάνεσαι χαρά για το άγνωστο που θα πας να βρεις..και να πάρεις την βαλίτσα σου, ξανά, και να μετακομίσεις , πάλι, κάπου αλλού..
φυσικά και δεν είναι εύκολο..αλλά δεν είναι συναρπαστικό να ξέρεις ότι πας να ζήσεις κάτι από την αρχή?μια δεύτερη φοιτητική ζωή, τουλάχιστον ως προς το κομμάτι της κοινωνικοποίησης..τα βλέπω πολύ ρομαντικά ε?πιθανόν..είναι καλύτερο όμως να τα βλέπω ρομαντικά παρά μαύρα κι άραχνα..
πού είναι τελικά η ζωή που όλο περιμένω και δεν έρχεται? η ζωή είναι εκεί που περνάς όμορφα μου είπε μια πριγκίπισσα..κι εδώ μια χαρά περνάω αλλά θέλω το κάτι παραπάνω..κόλλησε το βαρκάκι μου πάλι και θέλω να το ξεκολλήσω..να βρω καινούρια βαρκάκια να τα ενώσω με τα ήδη υπάρχοντα στον στόλο μου..ναι, κάνουμε και μάχες..καθημερινές σχεδόν..με το μέσα μας, με το έξω μας..ό,τι μπορεί ο καθένας κάνει..και στο τέλος μαζευόμαστε και ανταλλάσουμε εμπειρίες και γνώση..
το θέμα είναι ποιος ή τι την πυροδοτεί αυτή την αλλαγή..είναι πολύ πιο εύκολο να σου έρθει ουρανοκατέβατη η κατάσταση και να πεις "δεν έχω άλλη επιλογή, θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό.." μα όταν σκέφτεσαι εσύ ποιες επιλογές να δημιουργήσεις άστα να πάνε..και να τις σκεφτείς πόσο εύκολα θα τις κάνεις πραγματικότητα..? πόσο εύκολο είναι να πάρεις την βαλίτσα σου και να φύγεις..? αντέχεις να αφήσεις πίσω σου ότι είναι αυτό που σε κρατάει..?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου