Πάει ο παλιός ο χρόνος..

Ας γιορτάσουμε παιδιά; Τι είναι άραγε αυτό που μας πιάνει κάθε χρόνο να διώξουμε μια χρονιά κι ότι αυτή μας έφερε ή δεν μας έφερε; έχεις κάνει συμφωνία με τον Άγιο Βασίλη για κάτι και μας το κρύβεις;

Και κάθε χρόνο το ίδιο σενάριο..Όλοι γυρίζουν στα πάτρια εδάφη, μέρες που είναι, φοράνε τα καλά τους την παραμονή ανάμεσα σε γέλια και χαρές..λάθος, αυτό είναι από διαφήμιση!!!Συνήθως επικρατεί μια γκρίνια αυτές τις μέρες σε κάθε ελληνική οικογένεια που σέβεται τις παραδόσεις!!!Διότι έχει άλλη αίγλη ο τσακωμός με φόντο τα μελομακάρονα..Anyway.. Κι αφού έχουν ετοιμαστεί όλοι ανοίγουν την τηλεόραση για να ρυθμίσουν σωστά τα ρολόγια τους και όλοι χαρούμενοι αναφωνούν..3..2..1.. Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά!!! Και δώστου χαιρετούρες και φιλιά και κλασικές ευχές τύπου "άντε και του χρόνου διπλή!"(στα κιλά;εύκολο!) "άντε με το καλό το πτυχίο!!"(ξέρετε μαμά μπαμπά χρωστάω όοοολα τα μαθήματα του πτυχίου), "καλή επιτυχία στις πανελλήνιες!"(ανατρίχιασα και μόνο στην ανάμνηση..) και διάφορες άλλες πρωτότυπες ευχές..Κι ενώ έχεις μπουκωθεί φαγητό,ποτό, γλυκό προσπαθώντας να προλάβεις τη παρέα για να πάτε να δείτε τι εστί στριμωξίδι, ο πατέρας μουρμουράει κάτι ακατάληπτα τύπου σπίτι δεν έχει να γιορτάσει και διάφορα άλλα ευχάριστα..Και διαπιστώνεις ότι μάλλον κάτι δεν πάει καλά..Δηλαδή εγώ τώρα γιατί πρέπει να χαρώ που άλλαξε ο χρόνος;Και τι έγινε στη τελική; Τίποτα..Niente..Nada καλέ μου!Αύριο θα ξυπνήσουμε και θα μας απασχολούν τα ίδια ακριβώς πράγματα..Είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα. Θα ήταν τόσο ρομαντικό να άλλαζαν όλα επειδή άλλαξε η χρονιά..Κι όσο για τις αποφάσεις που κάνεις για τη νέα χρονιά;Πιο ψεύτικο από αυτό δεν υπάρχει!! Είναι σαν την δίαιτα που ξεκινάς από Δευτέρα..Μόνο που δεν έχεις διευκρινίσει ποια Δευτέρα θα είναι αυτή..

Ναι καλά το κατάλαβες...Δεν μου αρέσει αυτό το πρέπει-να-νιώσω-χαρά..Δεν μου αρέσει όλη αυτή η νοοτροπία που συνοδεύει αυτή τη γιορτή..Μου αρέσει να ακούω τα κάλαντα από τα παιδάκια γιατί μου έχει λείψει πολύ..Μου αρέσει να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη γιατί τα παραμύθια είναι ακόμη ωραία και σε κάνουν να γίνεσαι για λίγο και πάλι παιδί..Μου αρέσει να ανυπομονώ να κόψουμε τη βασιλόπιτα για να δω αν κέρδισα το φλουρί(πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που το κέρδισα..) Μου αρέσει που το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, αφού κοιμηθούν όλοι, κάθομαι και χαζεύω τα φωτάκια που στολίζουν τα σπίτια της γειτονιάς..

Δεν χρειάζεται να καταστρώνουμε σχέδια για το πώς θα περάσουμε καλύτερα αυτή τη χρονιά που έρχεται..Δεν ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο..Χρειάζεται όμως να έχουμε τη διάθεση να αποφασίσουμε να μην αφήσουμε να πάει χαμένη ούτε μια μέρα από τη χρονιά που έρχεται!

Ξέρεις τι λένε για τη βραδιά που αλλάζει ο χρόνος..Όπως σε βρει ο χρόνος έτσι θα είσαι όλη τη χρονιά..όχι, τα κόκκινα εσώρουχα δεν βοηθάνε..Προσωπικά, θα φροντίσω να με βρει ο νέος χρόνος στο σημείο που έχουμε δώσει ραντεβού..Χαράς κι Αισιοδοξίας γωνία..Που ξέρεις..Μπορεί φέτος να πιάσει το κόλπο με τις μικρές προσδοκίες..

Καλή χρονιά!!

Μίλα μου με στίχους #1

Eγκαίνια!!!!Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου μια καινούρια στήλη ανοίγει..!
Λίγο καθυστερημένα..:))
Την αρχή θα την κάνω με ένα τραγούδι που λάτρεψα από την πρώτη νότα..Που αγάπησα περισσότερο βλέποντας και την ταινία που στολίζει μουσικά..
Γιατί αυτό που μετράει είναι η απόφαση για να χορέψει κανείς..
Ένα τανγκό για δυο..

desire..effort..patience..joy..

Δεν θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που προσπάθησες πολύ για κάτι..Δεν θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που θέλησες πάρα πολύ κάτι ώστε να προσπαθήσεις πολύ για να το αποκτήσεις..Θυμάσαι όμως πόση υπομονή χρειάζεται για να το πετύχεις αυτό το κάτι..Η θέληση και η προσπάθεια που λες δεν έχουν και τόσο καλή σχέση με την υπομονή..Είναι που η υπομονή είναι μεγάλη και σοφή και σου δίνει γνώση που ναι μεν την θες και την επιζητάς αλλά όχι και να ασπρίσεις για να την αποκτήσεις!!!!

Το γοργόν και χάριν έχει?? Ή όποιος βιάζεται σκοντάφτει? Και που ξέρεις στη τελική πόσος χρόνος απομένει? Και γιατί να υπάρχει χρονικό deadline? Εσύ δεν καθορίζεις κάθε φορά τους κανόνες του παιχνιδιού? Κι άμα χάσεις δεν έγινε και τίποτα. Προχωράμε στο επόμενο μάθημα και θα κάνουμε αργότερα επανάληψη! 

Ότι είναι να 'ρθει θε να 'ρθει αλλιώς ας προσπεράσει!!!Το πρόβλημα είναι να σε έχει προσπεράσει κι εσύ ακόμη να το ψάχνεις..σκούρα τα πράγματα τότε..έχε τα μάτια σου ανοιχτά για να δεις την προσπέραση μπας και την προλάβεις στη γωνία.!Γιατί δεν μπορεί, θα έχεις δει το Flash να αναβοσβήνει πεισματικά, θα έχεις καταλάβει την πρόθεση να σε προσπεράσει. Άσε που εσύ έχεις τη μουσική στη διαπασών και διώχνεις τα δαιμόνια με μια παράφωνη άρια και δεν βλέπεις αυτό που γίνεται μπροστά στα μάτια σου!

Η θέληση και η προσπάθεια που λες έχουν πιαστεί χεράκι-χεράκι, τύπου ζευγαράκι, και προχωρούν σε ένα εύθυμο κλίμα..Είναι που είχαν τσακωθεί αλλά τώρα τα ξαναβρήκαν..Εντάξει, κανένα καβγαδάκι υπάρχει, έτσι για να σπάει η μονοτονία, αλλά κατά βάθος δεν μπορεί η μία χωρίς την άλλη..Κι αν τις δεις αγκαλιασμένες να χαρείς..Σημαίνει ότι στην επόμενη γωνία δεν θα χρειαστεί να τρέξεις εσύ για να προλάβεις, θα σε έχει προλάβει ήδη η χαρά!!

Μια εικόνα όλη μας η ζωή..

Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φωτογραφική μηχανή των γονιών μου. Μια μαύρη, μακρόστενη και το φιλμ με τις στάσεις. 36αρι απαραίτητα για να βγάλουμε όσες περισσότερες γίνεται. Απαραίτητο αξεσουάρ σε κάθε εκδρομή αλλά και σε κάθε οικογενειακή εκδήλωση!! Και ψάχναμε τις καλύτερες πόζες με τις αδερφές μου για να βγούμε όσο καλύτερες γίνεται!πότε με γκριμάτσες, πότε με χαμόγελα, πότε με νεύρα!! Και η τεχνολογία εξελίχτηκε..Εμφανίστηκαν πιο μοντέρνες φωτογραφικές μηχανές κι ο φωτογράφος μας πλούτιζε καθώς η μαμά μου μας ήθελε σε όλες τις πιθανές πόζες για να μας κορνιζάρει και να μας βλέπει, να καμαρώνει τα φυντάνια της!!! Μια συνήθεια που συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς παρόλο που φτάσαμε πλέον στην ψηφιακή φωτογραφία.πάντα υπάρχουν οι εκτυπωτές!!

Θυμάμαι επίσης ότι με κουράζανε λιγάκι όλες αυτές οι φωτογραφίες.. Όταν όμως τις ξανακοιτάω βλέπω τη ζωή μου και παύω να γκρινιάζω.. Βλέπω τη ζωή των ανθρώπων γύρω μου.. Μπορώ ακόμα να θυμηθώ τι είχε προηγηθεί πριν από κάθε φωτογραφία.. Τα γέλια, τις χαρές, τις λύπες.. Ξαναζώ στιγμές ξεχασμένες μα τόσο όμορφες!!! Βλέπω εικόνες που είναι αδύνατον να θυμάμαι..Μπορώ να δω πώς αλλάζουνε οι άνθρωποι με το πέρασμα των χρόνων..
Τώρα πια κι εγώ έχω κολλήσει αυτή την συνήθεια. Μου αρέσει να αποθανατίζω στιγμές για να μπορώ μετά να τις κοιτάω και να λέω "αα!!!θυμάσαι εδώ πόσο όμορφα περάσαμε??" Μου αρέσει να γεμίζω το σπίτι μου με κορνίζες για να μπορώ να αισθάνομαι κοντά μου τους ανθρώπους που η καθημερινότητά μου μου στερεί..Ή που η ζωή μου έχει στερήσει.. Κι αν δεν έχω μαζί μου τη μηχανή φροντίζω να αποτυπώνω τη στιγμή στο μυαλό μου και στη καρδιά μου..

Μια εικόνα χίλιες λέξεις..και χίλια συναισθήματα θα συμπληρώσω..

"Θα 'μαι στο πλάι σου.."

Κάποτε γράφαμε στα λευκώματα του σχολείου διάφορα στιχάκια για τη φιλία, στιχάκια που φυσικά δεν θυμάμαι. Θυμάμαι όμως ότι τη στιγμή που τα γράφαμε εννοούσαμε την κάθε λέξη, άσχετα αν μερικοί από μας δεν είχαμε ιδέα τι σημαίνει αληθινή φιλία. Είχαμε παρέες, μεγαλύτερες-μικρότερες, μοιραζόμασταν τις ανησυχίες μας αλλά στην ουσία δεν είχαμε αληθινούς φίλους.. Και ξαφνικά έρχεται η στιγμή, πολλά χρόνια μετά, να γνωρίζεις ανθρώπους που ξέρουν για σένα, πριν από σενα, αυτό που θα σκεφτείς και θα σε νιώσουν πραγματικά..που θα γελάσουν στη δυστυχία σου για να σε κάνουν να την λησμονήσεις και που θα κλάψουν από συγκίνηση και ειλικρίνεια συναισθημάτων στην χαρά σου για να σου δείξoυν ότι η χαρά σου είναι και δική τους!!

Άνθρωποι που θα τους βασανίσεις ανελέητα με πράγματα που μοιάζουν χαζά αλλά αυτοί θα είναι εκεί κάθε φορά για να τα ακούσουν και να σε βάλουν στη θέση σου κάποια στιγμή γιατί έτσι θα σε προφυλάξουν..Που θα σου στείλουν ένα τραγούδι γιατί ξέρουν ότι σου αρέσει!!! Που θα σε "πιέζουν" να τους πεις ένα τραγούδι κι εσύ θα το πεις γιατί γουστάρεις τη καζούρα που θα ακολουθήσει.. Που θα βρεθείτε ξημερώματα στη θάλασσα να την κοιτάτε εξαντλημένοι μα τόσο ήσυχοι..

Ψυχούλες που ξέρεις ότι θα είναι πάντα εκεί, όποια στιγμή κι αν χρειαστείς την παρουσία τους..είτε είναι μακριά είτε είναι κοντά..θα βρουν τον τρόπο να σταθούν δίπλα σου..

Θα 'μαι στο πλάι σας κι ας ματώσω..

"Έτσι μιλώ για σένα και για μένα.."

Και γιατί, λέει, να μέλλει κοντά σου να 'ρθω

που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο,

αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό..

"μα εγώ τση λέω τση καρδιάς βάστα καρδιά μου βάστα.."

Τα φώτα χαμηλώνουν, τα όργανα είναι έτοιμα στη θέση τους να βγάλει το καθένα τις νότες του για να συνθέσουν τη μελωδία και το κοινό από κάτω ανυπόμονο..χειροκροτεί, σφυρίζει, φωνάζει, ανυπομονεί..!και οι πρώτες νότες ακούγονται..και το ταξίδι, νοερά, επιτέλους ξεκινά!!!

"Όλοι μου λεν να απαρνηθώ του Λασιθιού τη στράτα, 

μα εγώ τση λέω τση καρδιάς βάστα καρδιά μου βάστα!!"

Και γιατί άλλωστε να την απαρνηθώ?Αυτή η στράτα μου έχει δώσει μόνο χαρές!!Ούτε θυμάμαι καλά καλά πώς ξεκίνησε αυτός ο έρωτας ο αγιάτρευτος με την Κρήτη..ξέρω μόνο ότι κρατάει χρόνια και θα κρατήσει μια ζωή..Κι ούτε θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο ταξίδι μου στην Κρήτη..Θυμάμαι να χαιρετάω γεμάτη αγωνία το λιμάνι του Πειραιά και να ξυπνάω και να με χαιδεύει ένα γλυκό αεράκι..Ξημερώματα στο Ηράκλειο!!!Κι αυτή η ευτυχία που νιώθω με το που πατάω το πόδι μου στο λιμάνι..πατάω Κρήτη και κουζουλαίνομαι κάθε φορά από τότε!!!άλλος τόπος, ευλογημένος με ανθρώπους που με συντροφεύουν είτε νοερά είτε πραγματικά..

Μόνο χαρά κι ευτυχία έχω νιώσει σ' αυτό το νησί..βραδιές γεμάτες ρακί φυσικά, γλέντια, ανθρώπους πρόθυμους να σε φιλοξενήσουν για πάντα αν είναι δυνατόν!!μέρες λουσμένες στο φως και τα απίστευτα νερά της θάλασσας που βλέπεις από παντού!!!απογευματινές βόλτες με θέα τη Σπιναλόγκα,αυγουστιάτικα φεγγάρια με φόντο τον Κούλε, αναστάσιμες μελωδίες στην λίμνη του Αγίου Νικολάου, απίστευτα Γεραπετρίτικα ξεφαντώματα,περιπλανήσεις στα ρεθεμνιώτικα σοκάκια, ατελείωτες ώρες μαλεβιζιώτη και πεντοζάλη στους Μέσα Ποτάμους, συναυλίες στο δασάκι του Κουτσουρά...

Ποτέ δεν ξεχνώ από που είμαι κι από πού ξεκίνησα αλλά αυτός ο τόπος θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου ό,τι κι αν γίνει..και θα προσπαθώ να φτάνω κοντά του είτε νοερά, είτε χορευτικά, είτε με τη βαλίτσα μου ανά χείρας..γι' αυτό θα πγαίνω να 'ρχομαι για ένα χατήρι μόνο.. 

απόψε λέω να μην κοιμηθούμε..

τελικά είναι φοβερό πόση επίδραση μπορεί να έχει στην διάθεσή σου ένα τραγούδι!!!κι εκεί που οδηγείς, κολλημένος στην κίνηση, προσπαθώντας να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου το ακούς ξαφνικά στο ραδιόφωνο και το volume ανεβαίνει επικίνδυνα!!!και μαζί ανεβαίνεις κι εσύ τις οκτάβες γτ σε συνεπαίρνει η μελωδία και οι στίχοι και το τραγουδάς!!!!μιλάμε για ερμηνεία, όχι χαζομάρες!!!κι εσύ τραγουδάς, χαμογελάς και οι άνθρωποι αναρωτιούνται γτ αυτό το κέφι..

κι είναι πιο ωραίο να το ακούς τυχαία στο ραδιόφωνο από το να το έχεις έτοιμο σε μια Playlist και να ξέρεις ότι θα το ακούσεις σε δύο λεπτά και τριανταεπτά δευτερόλεπτα..το στοιχείο της έκπληξης είναι που σε φτιάχνει..!

φυσικά για κάθε άνθρωπο διαφέρει αυτό το τραγούδι..δεν διαφέρει όμως η ευφορία που θα νιώσεις και που θα κρατήσει για λίγη ώρα ακόμα..για μένα ευτυχώς αυτή η ευφορία κρατάει σήμερα από το πρωί και δεν σκοπεύω να την αποδεσμεύσω για το υπόλοιπο της μέρας!!!σήμερα χτυπάει υπερωρίες..

και η αιτία της χαράς αυτής?? Η σκέψη για ένα πάρτυ μόνο για δύο..απόψε λέω να μην κοιμηθούμε..

του το κρατάω αυτού του κόσμου..

οι μέρες και οι νύχτες κυλάνε χωρίς να σε ρωτάνε..σ' αρέσει-δεν σ' αρέσει, λυπάμαι αλλά είναι δικό σου το πρόβλημα!και ξαφνικά διαπιστώνεις ότι σε πήρε παραμάζωμα η τεχνητή ευτυχία που πας να προμοτάρεις..δεν καταφέρνεις να ξεγελάσεις ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό..ευτυχώς, αν με ρωτάς..

θες να κάνεις μια καινούρια αρχή αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορείς..το θες!!!το θες πολύ, το προσπαθείς!!!είναι πολύ δύσκολο να μην σε πάρει από κάτω..άλλωστε όλοι στον ίδιο τόπο ζούμε..

η καθημερινότητα γέμισε δήθεν σωτήρες, βαρύσημαντες κουβέντες με ένα αβάσταχτο κενό να τις περιτυλίγει..αλλά η κορδελίτσα παραμένει εκεί!!!!γιατί έτσι είναι το αμπαλάζ στα δωράκια πάσης φύσεως..τώρα αν η έκπληξη είναι ευχάριστη ή δυσάρεστη άστο καλύτερα..

και ναι θα μου πεις, δες το αλλιώς βρε!!!δες και βρες τη θετική πλευρά της ζωής!!!ναι βρε, αυτόκάνω!!!αλλά μάλλον μου παίζει κρυφτό!!!!σου λέει, άρχισαν τα σχολεία και μιας απο βιβλία πάσχουμε ας παίξουμε κανένα παιχνιδάκι να περνάει πιο ανάλαφρα η ώρα..

κι όμως..αυτός ο μήνας ήταν πάντα πιο χαρούμενος..τι άλλαξε φέτος??

κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε το βουνό..κάπως έτσι θα γίνεται από δω και πέρα..θα κρατάμε ο ένας τον άλλον για να συνεχίζουμε ευθεία και να μην λοξοδρομούμε..μπορεί να μην είναι κακό αυτό..κακό είναι που αργήσαμε να το κάνουμε..και που ξέρεις..μπορεί όντως κάτι να αλλάξει κάποια στιγμή..

τα ανείπωτα..

έλα και πες μου εσύ τώρα πως γίνεται να ηρεμήσει η φουρτούνα...είναι που πας να το παίξεις cool και άνετη αλλά δεν σου βγαίνει..ε τι να κάνω δεν μου βγαίνει πάντα!!!έχω κι εγώ bad performance ώρες ώρες..θεατρίνα του συρμού..σαν όλους τους άλλους..σχολή που φοιτήσαμε?καμία, αυτοδίδακτοι όλοι..δεν θέλει και κανένα ιδιαίτερο πτυχίο για να κρύψεις αυτά που πραγματικά αισθάνεσαι..εξάσκηση μόνο κι είσαι εντάξει!

τώρα θα μου πεις είναι σωστό αυτό?κατά βάση όχι..δεν έχει νόημα να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου..δεν είναι καλό για σένα..μπορεί όμως να είναι καλό για κάποιον άλλον..κι εδώ είναι η παγίδα..προστατεύεις κάποιον και την πατάς εσύ..μα έτσι πρέπει να γίνει..κι αυτή τη φορά έτσι θα γίνει..γιατί είναι bad timing..ξανά..ως πότε??δεν ξέρω, θα ακούσω τις ειδήσεις κι αν πουν κάτι θα σε ενημερώσω..

να γυρίσω τον χρόνο πίσω?πολύ ευχαρίστως..δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα..ούτε για αστείο..τα ίδια θα ήθελα να πω, να ξαναζήσω..τα ίδια..και τα καλά και τα άσχημα..κυρίως γιατί οι δύσκολες στιγμές με κάνουν τώρα να διεκδικώ όσκαρ θεατρικής εμφάνισης..γιατί πρέπει να προστατευτώ, πώς να το κάνουμε δλδ??δεν γίνεται κάθε φορά να το παίζω άνετη και μετά να τρέχει η μάσκαρα και να γίνομαι κατάμαυρη..δεν μου πάνε κι αυτοί οι ρόλοι..

και να σκεφτείς ότι εγώ είμαι αυτή που θα σε πείσω να εκφράζεις ανοιχτά αυτά που σκέφτεσαι κι αισθάνεσαι..απλά τώρα, κι αυτή τη φορά δεν πρέπει..πόσο δεν την γουστάρω αυτή τη φράση δεν περιγράφεται!!!!!!!γιατί δεν πρέπει?τι πάει να πει πρέπει?ποιος το καθόρισε και δεν αλλάζει??

είπαμε, προστατεύεις κάποιον και την πατάς εσύ..επειδή το θέλεις κι όχι επειδή πρέπει..

αν είναι να γίνει κάτι θα γίνει..έτσι λένε διάφοροι γύρω μου..θα κάτσω λέει με τα χέρια σταυρωμένα και θα έρθουν όλα όπως τα θέλω..τέλεια!!!!!(κοριτσάκι σφυρίζει ανέμελα, πίνει καφεδάκι και περιμένει να γίνουν όλα όπως τα θέλει) από άλλο θεατρικό δεν είναι αυτό??έτσι νομίζω κι εγώ..

το σενάριο της ζωής θα μου το δώσει κανείς??έτσι για να κάνω πρόβα τα λόγια μου!!!

δεν μπορώ να ελέγξω και το μυαλό..που δεν κάθεται ήσυχο και φρόνιμο κι όλο σκέφτεται!!!τι θες κι εσύ καλό μου και βασανίζεσαι??παίξτο κούφιο κι άδειο για να περάσουν οι μέρες πιο ανώδυνα..γιατί στο λέω..θα τα φας τα μούτρα σου και πάλι..και να δω ποιος θα σε παρηγορήσει πάλι μετά..

"στάσου λιγάκι..μη μιλάς..άσε το χτύπο της καρδιάς να πει ότι είναι για να πει.."

happy end..

"δεν ξέρω πού είναι η αλήθεια..έχω μπερδευτεί..ίσως είναι παντού.." αυτό το παντού είναι που με τρομάζει και με κουράζει παράλληλα..η αλήθεια δεν είναι μία και μοναδική?δεν είναι δηλαδή τα πράγματα είτε άσπρα είτε μαύρα??όχι?!!! σαν να μην μου τα λες καλά..υπάρχει κι άλλη απόχρωση??πρέπει να κάνω redirection...να προγραμματίσω τον σκληρό της καρδιάς μου και του μυαλού μου κυρίως..που πρέπει να ψάξω να βρω τις απαντήσεις που ψάχνω?ανάμεσα σε μηνύματα τυπικά ή σε συζητήσεις και κουβέντες που πονάνε? και με τι αφορμή να την κάνεις αυτή τη ρημαδοκουβέντα που την έχεις κάνει τόσες φορές κι άκρη δεν βρίσκεις?που δεν ξέρεις αν θες το λίγο από το τίποτα? κι αν κάποιος σε έχει πείσει ότι το λίγο είναι καλύτερα από το τίποτα??κι αν το έχεις δει κι εσύ ότι σε κάποια φάση στη ζωή σου δουλεύει αυτό το μοντελάκι??δεν μου κάνει όμως πια..έτσι νομίζω τουλάχιστον..αυτό αισθάνομαι μάλλον αλλά κάτι με εμποδίζει να το παραδεχτώ..αυτό που ξέρεις ότι κάτι έχει κάνει τον κύκλο του αλλά εσύ μεγαλώνεις την διάμετρο για να έχει μεγαλύτερη διάρκεια η στροφή?αυτό ακριβώς!!!!το τραβάς όμως από τα μαλλιά και στο τέλος ο πρίγκηπας δεν θα βρει ούτε μια τούφα να πιάσει για να ανέβει στο παραθύρι της κοπελιάς με λύρες και λαούτα.

ίσως είναι καλύτερα όλα να τελειώνουν πριν ακόμα φτάσουν στο τέλος τους..για να μην μάθεις τις εντελώς λογικές δικαιολογίες αλλά να θυμάσαι με τον τρόπο που θες εσύ στιγμές, κουβέντες, συναισθήματα..η λογική βρίσκει τον τρόπο της να σε προσγειώνει αναγκαστικά και με πολλές αναταράξεις..είναι τότε που ξαφνικά όλα γίνονται πολύ ξεκάθαρα..πάντα ήταν απλά εσύ είχες μόνιμα συννεφιά μπροστά σου και δεν έβλεπες την αλήθεια..αυτή που είναι παντού..πάντα υπάρχουν δύο όψεις στο νόμισμα..απλά εσύ αρνείσαι να δεις την άλλη γιατί πέφτει λιγάκι μακριά..

και τώρα καλείσαι να επιλέξεις..συνεχίζω να το παίζω μια χαρά και να το ρίχνω στη τρελή ή ήρθε η ώρα να κατεβάσω ρολά και να αρχίσω τα delete?αν το παρελθόν δεν μπει στη θέση που του πρέπει μην περιμένεις το μέλλον να εμφανιστεί..έχουν μια χρόνια αντιζηλία που δεν θα πάψει ποτέ..μπορείς να έχεις είτε το ένα είτε το άλλο..και τα δυο ξέχασέ το..διάλεξε! ή θα ζήσεις με τις αναμνήσεις και όσα έχεις ωραιοποιήσει για να κοιμάσαι ήσυχα τα βράδια ή που θα πάρεις ένα ωραιότατο κουτί, κατά προτίμηση μεγάλο για να χωράει μπόλικα μέσα, και θα βάλεις εκεί όλα όσα έχεις ζήσει-σκεφτεί-αισθανθεί..όχι, δεν είναι η εσχάτη προδοσία να τα βάλεις στης λήθης το πηγάδι, είναι απλά η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, η φυσική εξέλιξη της ζωής που πεισματικά συνεχίζεται, με εσένα ή χωρίς εσένα..

δεν είπα ότι είναι εύκολο..είναι πολύ πιο βολικό να το παίζεις θύμα της ζωής και της μοίρας από το να παραδεχτείς τα λάθη σου..θέλει κότσια για να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή..μόλις όμως το κάνεις θα σου αρέσει το καινούριο κι άγνωστο ταξίδι..

τελικά θα την πάρω την καινούρια κασετίνα πριγκίπισσα..και τα χρωματιστά μολυβάκια και τις ροζ γόμες που μυρίζουν..θα είναι αλλιώτικη η καινούρια σχολική χρονιά..ανυπομονώ να μάθω όλα αυτά τα καινούρια που με περιμένουν..απλά δώσε μου λίγο χρόνο ακόμα για να χωρέσω σ' αυτό το μεγάλο κουτί όλα αυτά που πρέπει..

"ό,τι δεν σου αρέσει άλλαξέ το.."

Τι ωραία φράση ε?Τέλεια!!Καταπληκτική!!!Σε γεμίζει αισιοδοξία!!!!Απλά την λες και φουσκώνεις από ευτυχία και χαρά!! cuuuuuuuuuuuuut!!Πάμε πάλι τη σκηνή παιδιά γιατί δεν σας βγαίνει το συναίσθημα που πρέπει να πλασάρουμε..!!!!(σκηνοθέτης μέσα στα νεύρα, ηθοποιοί αγανακτισμένοι με τον τελειομανή-ανικανοποίητο που τους έλαχε..grrrrrrr)

Αν ήταν concept για διαφήμιση θα παρουσίαζε τις δυο όψεις του νομίσματος.Μην ρωτάς για την θετική, εννοείται περιλαμβάνει το τετράδυμο της χαράς, μαμά-μπαμπάς ερωτευμένοι και χαρούμενοι μετά από 100 χρόνια σκλαβιάς και τα παιδιά να παίζουν στον κήπο χαρούμενα, τι γλυκό!!!!

Άι σιχτίρ θα πω!!Αυτές τις βλακείες μας δείχνουν τόσα χρόνια και ξαφνικά σου χαλάνε το όνειρο..Με ρώτησες εμένα κύριος που διαφεντεύεις την αληθινή ζωή αν θέλω να βγω από το όνειρο?Μ' αρέσουν οι διαφημίσεις κι εκεί θέλω να ζω!!!!!οχουυυυυυυυυυυυυυ

Λες κι αν αποφασίσω εγώ να αλλάξω κάτι θα αλλάξει ως δια μαγείας.Φυσικά και θα αλλάξει αν το αποφασίσω αλλά κανένας δεν μου λέει από πριν ότι δεν είναι εντολή στα DOS, την γράφεις, πατάς enter κι εκτελείται..Όοοοοοοοχι.It takes more than that!!!!!

Θέλει θέληση.Και δύναμη.Και προσπάθεια.Και χρόνο.Και πάλη με τον εαυτό σου να ξεφύγεις από την συνήθεια.Και πάλη να πιστέψεις σε κάτι που δεν έχεις δει ακόμα..Πώς το λένε αυτό είπαμε? α ναι!!!Πίστη το λένε.'Αλλη ωραία λέξη..Πάντως παράπονο δεν έχεις, από λεξιλόγιο σκίζει η ελληνική γλώσσα!!

Κανείς όμως δεν λέει το παρασκήνιο..Τι περνάς μέχρι να γίνει αυτή η αλλαγή που επιζητείς τόσο πολύ..Τα βράδια που περνάς βυθισμένος σε σκέψεις δυσοίωνες.Τα βράδια που είσαι με φίλους και λέτε βλακείες κι εσύ νομίζεις ότι στέκεις μόνος, στην μέση του πουθενά και κανένας δεν ακούει το ουρλιαχτό σου..ει!!!είμαι κι εγώ εδώ!!!hellooooooooooooo!!!!!!τίποτα..

α!Ξέχασα μια ακόμη λέξη-ύμνος των απανταχού καλών σαμαρειτών..ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!Όποιος την ανακάλυψε αυτή τη λέξη παρακαλώ ας κάνει τον κόπο να περάσει από το γραφείο μου..Του έχω ετοιμάσει αποζημίωση λόγω απολύσεως..Δεν θέλω να κάνω άλλη υπομονή..Έχω κάνει αρκετή και τώρα θέλω το βραβείο μου που υπήρξα τόσο καλό και ήσυχο κορίτσι και δεν ενόχλησα κανέναν τόσο καιρό..Τι?Δεν έχει βραβείο??ααααααα δεν θα τα πάμε καθόλου καλά!!!!

Δεν είναι ότι κάνω την προσπάθεια για το βραβείο αλλά θέλω κι ένα κίνητρο να συνεχίσω..Κάτι να με κάνει να πιστέψω ότι αξίζει τον κόπο να περιμένω κι άλλο..Δεν έχω πρόβλημα να περιμένω αλλά χωρίς ούτε μια μικρή ανταμοιβή?Να πεις ότι κάτι καλό έγινε, να χαρώ!!

Η γκρίνια είναι μια άλλη λέξη όχι όμως ωραία..Είναι αυτό που σε πιάνει η μιζέρια για χαζά πράγματα του τύπου σιχαίνομαι το πρωινό ξύπνημα, τύπου "μαμά δεν μου αρέσει αυτό το φαι!!!!!" Όχι, δεν θα σου πω ότι άλλοι δεν έχουν να φάνε οπότε φάε και μη μιλάς εσύ που έχεις..Θα σου πω ότι εκεί που καθόμαστε και γκρινιάζουμε για χαζά πράγματα μαθαίνεις κάτι και λες στον εαυτό σου σκάσε επιτέλους!!!!!!!!σκάσε και κοίτα γύρω σου!!!!!!

Η όμορφη ζωή δεν είναι εξίσωση να της βάλεις τους παράγοντες που θες και να την λύσεις..Κι αν το κάνεις μην νομίζεις ότι είναι x και y και τελείωσες..χα!!!!!Στην έφερα!!!Κατέβασε κάτω ολοκληρώματα και διαφορικούς λογισμούς κι άμα βγάλεις άκρη πες μου κι εμένα(μα που τις έχω βάλει τις ρημάδες τις σημειώσεις η επιμελής φοιτήτρια....????)Δεν φτιάχνει η ζωή ούτε με το να βρεις την δουλειά που γουστάρεις και να βγάζεις τα λεφτά που σου αξίζουν,ούτε αν βρεις την τέλεια σχέση που θα σε ανεβάσει στα ουράνια.Σίγουρα κι αυτά βοηθάνε και μακάρι να τα βρούμε όλοι μας. 

Σκύψε να σου πω ένα μυστικό μην μας ακούσει κανείς...Αν δεν τα βρεις με το μέσα σου άστα να πάνε..δεν πα να χτυπιέσαι ολημερίς με την ατσαλάκωτη μπούκλα και το κονσιλερ που δεν τρέχει άκρη δεν θα βρεις..

Η χαρά και η ομορφιά κρύβεται σε τόσο απλά και καθημερινά πράγματα που είμαστε πολύ απασχολημένοι να παρατηρήσουμε..Η καλοκαιρινή βροχή είναι ευτυχία..Ο χειμωνιάτικος ήλιος είναι ευτυχία..Η θάλασσα στο τέλος του καλοκαιριού είναι απόλαυση.. Η δυνατότητα να ξυπνάμε κάθε μέρα και να τα βλέπουμε όλα αυτά είναι θησαυρός..Το να είσαι γερός και υγιής για να προσπαθείς είναι δώρο που δεν χρειάζεται ούτε να αλλάξεις ούτε να το επιστρέψεις λόγω ελαττώματος..Ταιριάζει σε όλους και δεν έχει κανένα ελάττωμα..

Ό, τι δεν σου αρέσει να το αλλάξεις..Αλλά να θυμάσαι ότι πάντα οι αλλαγές ξεκινάνε από μέσα μας..Take one step at the time..Δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσαι..Το ταξίδι μέχρι εκεί είναι τελικά αυτό που μετράει..Σκέψου τις στάσεις που θα κάνεις κι όλα τα καινούρια που θα δεις μέχρι να φτάσεις..Δες το σαν να έχεις πάει κάπου διακοπές κι ένα απόγευμα ξεκινάς να κάνεις μια βόλτα με την παρέα.Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και πας όπου σε βγάλει..Ανεβαίνεις το βουνό χωρίς να ξέρεις που πας και περνάς τα χωριουδάκια..αααα!!!Μια παιδική χαρά!!!!Σταμάτα να κάνουμε κούνια όπως όταν ήμασταν παιδιά!!Τι χαρά!!!!Και μπαίνουμε πάλι στο αυτοκίνητο με μουσική στη διαπασών και σταματάμε στο επόμενο χωριουδάκι με σήμα κατατεθέν μια εκκλησία πάνω στο βουνό..Κι εκεί σταματάς να πιεις ένα νερό..Και ξεχνιέσαι τόσο πολύ που δεν σε νοιάζουν όλα αυτά που έχεις κανονίσει για μετά..Είσαι τόσο γεμάτος από αυτό το mini ταξίδι στο άγνωστο που σου φτάνει!!!!

Κάπως έτσι είναι όλα τα ταξίδια στο άγνωστο..Αξίζει να κάνεις κούνια για ακόμα μια φορά..Και να φτάσεις ξέπνοος μα γεμάτος και πιο σοφός στον τελικό σου προορισμό.. Μακάρι να τα είχα καταλάβει όλα αυτά χρόνια πριν..Θα γλίτωνα πολύ ταλαιπωρία..Φεύγω τώρα γτ με περιμένουν τα παιδιά στο διπλανό χωριό να κάνουμε κούνια...Ελπίζω να σας βρω κάπου στην μέση της διαδρομής-αλλαγής..

"Οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν.."

"Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
μου 'πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό"

Είναι αλήθεια τόσο εύκολο να ξεχάσεις κάποιον μόνο και μόνο επειδή δεν βλέπεις τα μάτια του; Θα τολμήσω να διαφωνήσω..Πεθαίνει μόνο ότι αφήσουμε να χαθεί και να πεθάνει, κυρίως μέσα μας, στη ψυχούλα μας..

Πόσο όμως θα μπορείς να κοροιδεύεις τον καιρό; Πόσο θα μπορείς να αγνοείς αυτή την μικρή φωνούλα που κάθε τόσο σου μιλά και κάθε τόσο της λες να σωπάσει; Πώς να αγνοήσεις την αλήθεια που τόσο άσπλαχνα σου λέει "είμαι εδώ, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να με διώξεις.." Είναι σαν τα αρχεία στον υπολογιστή. Εσύ τα διαγράφεις κι αυτά παραμένουν στον κάδο μέχρι να τα αδειάσεις κι από εκεί και να χαθούν στα σκοτεινά μονοπάτια του ψηφιακού κόσμου..Πάντα θα υπάρχουν πίσω τα ίχνη τους..

Τώρα μιλάμε για ψηφιακά ίχνη.. Κάποτε, κι όχι καιρό πριν, τέτοιου είδους ίχνη κρυβόντουσαν σε διάφορα σημεία του σπιτιού σου. Πόσοι από μας δεν έχουν-είχαν-θα έχουν συρτάρια γεμάτα από αναμνήσεις; Όμορφες στιγμές αποτυπωμένες σε μια φωτογραφία, ένα αποξηραμένο τριαντάφυλλο ενθύμιο από το πρώτο ραντεβού, μια χορδή από μια κιθάρα που έσπασε πάνω στον οίστρο του δημιουργού του, καρτ-ποσταλ από μέρη που ονειρευόσουν να ταξιδέψεις  μαζί του..κάρτες από επετείους, γιορτές, γενέθλια με λόγια τόσο όμορφα που φαντάζουν και είναι μάλλον ψεύτικα πια..

Αναρωτιέσαι μετά αν όλα αυτά τα συναισθήματα και οι στιγμές όντως υπήρξαν.. Προσπαθείς να θυμηθείς την ένταση που ένιωθες στο πρώτο φιλί.. Τις πεταλούδες που στήνανε χορό κάθε μα κάθε φορά που επρόκειτο να συναντήσεις τον έρωτά σου.. Και τις θυμάσαι! Μην ντρέπεσαι να το παραδεχτείς.. Και χαζογελάς κάθε που τα θυμάσαι.. Δεν φύγανε οι αναμνήσεις.. Και καλά θα κάνεις να μην τις θυμώσεις και φύγουν γιατί μετά άντε να ξεκινήσεις πάλι από το μηδέν..

Γιατί όσα χρόνια και να περάσουν, ό,τι κι αν συμβεί οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή σου θα έχουν βάλει το λιθαράκι τους στο οικοδόμημα που λέγεται "ο εαυτός μου σήμερα".. Ακόμα κι αν στο συρτάρι σου δεν έχεις κάτι χειροπιαστό που να σου τους θυμίζουν.. εκεί προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κρατήσεις στο μυαλό σου τις λίγες μα πολύτιμες στιγμές που έζησες μαζί τους κάτω από το αυγουστιάτικο φεγγάρι..

Και θα χαμογελάς γιατί όλα αυτά είναι η προίκα σου.. Γιατί όλοι αφήσανε ένα σημάδι πάνω σου.. Όχι, δεν είναι κακό, μόνο καλό.. Ακόμα και τα άσχημα έχουν να μας μάθουν πολλά, περισσότερα από οποιαδήποτε χαρούμενη στιγμή.. Σαν τους πολεμιστές στη μάχη.. Πάλεψαν για να μείνουν ζωντανοί και το λάφυρό τους είναι το ανάγλυφο του κορμιού τους που δείχνει την προσπάθεια τους..

Σημασία έχει να προχωράς μπροστά! Η ζωή δεν είναι λεωφορείο να κάνει στάση και να σε περιμένει για το πότε θα ανέβεις.. Το τρενάκι του τρόμου σου είναι έτοιμο να πάρει την επόμενη απότομη στροφή και δεν θα σε ρωτήσει αν εσένα σου αρέσει.. Σου έχει βγάλει εισιτήριο διαρκείας και ναι, καλά το μάντεψες..δεν σε ρώτησε!!!

Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται;
Κοίτα το γαλάζιο της θάλασσας και θα δεις μέσα της αυτό που ψάχνεις.. Κοίτα το μαύρο του ουρανού την νύχτα και θα δεις δυο αστέρια να σου κρατάνε πορεία μέσα στο σκοτάδι.. Πιάσε τον μίτο στο κουβάρι σου και τύλιξέ τον στον προσωπικό σου λαβύρινθο.. Στην έξοδο κάποιος κρατάει την άλλη άκρη και σε περιμένει.. Και μην βιαστείς να λύσεις το αίνιγμα.. Μάζεψε όσα περισσότερα λάφυρα μπορείς.. Αυτά θα είναι τα όπλα σου στο επόμενο ταξίδι..

τα ήσυχα βράδια..

Κάτι τέτοιες βραδιές που όλα μέσα σου για κάποιον λόγο έχουν ηρεμήσει..έστω και προσωρινά..κάτι τέτοιες βραδιές τις αναζητώ καιρό τώρα..Μάλλον κάνουν κι αυτές διακοπές..Με βαρέθηκαν τόσα χρόνια..Ας έχει και λίγη αγωνία αυτή η ζωή!!

Είναι κομματάκι δύσκολο, περίεργο, αν και όμορφο, να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει.να μην έχεις πλάνο για το μέλλον. Κι αν σκεφτείς ότι μέχρι τώρα πάλευα, κι ως ένα βαθμό το κατάφερνα, να έχω την πλήρη οργάνωση στη ζωή μου καταλαβαίνεις ότι βρίσκομαι σε άγνωστα νερά και το πάω αργά αργά το βαρκάκι μου μην πέσω σε καμιά ξέρα ή ακόμα χειρότερα σε βράχια..Και τα βράχια πες έχουν ένα ενδιαφέρον! Παλεύεις να ξεφύγεις, λειτουργεί το ένστικτο της επιβίωσης οπότε αναγκάζεσαι να βρεις τρόπους και λύσεις για να ξεφύγεις από εκεί μια ώρα αρχύτερα.

Τι γίνεται αν πέσεις σε ξέρα και δεν μπορείς, ή δεν θες, να ξεκολλήσεις; Πώς να βρεις την δύναμη να παλέψεις ενάντια σε κάτι που φαινομενικά δεν σου δημιουργεί φόβο ή δεν επιφυλάσσει κινδύνους; Γιατί αντικειμενικά η ξέρα είναι η χειρότερη..Λες στην αρχή ας βολευτώ λιγάκι για να ξαποστάσω..Και το λιγάκι γίνεται πολύ, και το προσωρινό μόνιμο..Και προτού το καταλάβεις η ζωή σου όλη χτίζεται πάνω σε μια ξέρα. Δεν πάει πουθενά, ούτε μπρος μα ούτε και πίσω. Κι εσύ χαίρεσαι με την αφέλειά σου και λες δεν πειράζει, θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Θα έρθει κάποιο άλλο βαρκάκι να σε ξεκολλήσει..Ή μήπως θα κολλήσει μαζί με το δικό σου και η απραγεία θα είναι υπόθεση δύο πλεούμενων μετά..;

Μήπως τελικά είμαστε όλοι μαζί πολλά μικρά βαρκάκια που κολλήσαμε σε μια και μοναδική ξέρα, αυτή του μυαλού, που δεν σε αφήνει να πας παραπέρα; Η μαζικότητα των κολλημένων πλεούμενων σου δίνει μια ψευδαίσθηση σιγουριάς, ότι κανείς δεν θα με πειράξει εδώ που είμαστε όλοι μαζί. Και δεν έχεις πάρει πρέφα ότι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Κι έλα που το δικό μου το βαρκάκι θέλω να το πάρω από εκεί και να το κάνω πιο όμορφο από τα άλλα γαι να κάνει ταξίδια μακρινά..Να του βάλω όμορφα φώτα και να του φέρω όμορφους ανθρώπους να το ταξιδεύουν σε όμορφες θάλασσες..Άγριες αλλά όμορφες..Κι αυτοί οι άνθρωποι αντί να κολλάνε τα βαρκάκια τους να ενώνουν τις φωνές και τα μυαλά τους!!! Κι έτσι να βρίσκεις λύση για όταν θα κολλάει η άγκυρα και δεν σε αφήνει να πιάσεις άλλο λιμάνι..Και να ακούγονται όμορφες ιδέες για το πώς κανείς μπορεί να πιάσει ένα αστέρι και να το φέρει εδώ κάτω..
"Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα.." λέει το γνωστό και χιλιοειπωμένο άσμα..well said θα τολμήσω να πω!

Serendipity In Life

Serendipity: when someone finds something that they weren't expecting to find, a "happy accident".

Καλησπέρα!!!Είναι η πρώτη δειλή ανάρτηση και τι καλύτερο από το να εξηγήσω αυτή την τόσο όμορφη λέξη!!!!Την αγαπώ αυτή τη λέξη!!!Με κάνει να χαίρομαι και μόνο που την βλέπω γραμμένη!!!

Με ακολουθεί και με στοιχειώνει από όταν είδα μια ταινία της οποίας ήταν ο τίτλος. Κάτι που συμβαίνει εκεί που δεν το περιμένεις..αυτό σημαίνει..Τώρα αν είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο εξαρτάται από το αν βλέπεις τα γεγονότα από την σωστή οπτική γωνία..αλλά ας μην αρχίσουμε τα σοβαρά από την πρώτη κιόλας ανάρτηση..ο καιρός είναι όλος δικός μας..

Αναρωτιέμαι..πόσο πιθανό είναι να υπάρχει στα αλήθεια αυτό που ονομάζουμε μοίρα;μήπως είναι απλά μια βολική έννοια για να μην αναλάβουμε την ευθύνη όταν κάτι κάνουμε λάθος; κι αν όντως υπάρχει, την καθορίζουμε εμείς την μοίρα μας ή νομίζουμε ότι το κάνουμε;

How many chances are out there, in real life, to have "happy accidents"? We'll have to wait and find out through this journey that just began..