"Οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν.."

"Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
μου 'πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό"

Είναι αλήθεια τόσο εύκολο να ξεχάσεις κάποιον μόνο και μόνο επειδή δεν βλέπεις τα μάτια του; Θα τολμήσω να διαφωνήσω..Πεθαίνει μόνο ότι αφήσουμε να χαθεί και να πεθάνει, κυρίως μέσα μας, στη ψυχούλα μας..

Πόσο όμως θα μπορείς να κοροιδεύεις τον καιρό; Πόσο θα μπορείς να αγνοείς αυτή την μικρή φωνούλα που κάθε τόσο σου μιλά και κάθε τόσο της λες να σωπάσει; Πώς να αγνοήσεις την αλήθεια που τόσο άσπλαχνα σου λέει "είμαι εδώ, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να με διώξεις.." Είναι σαν τα αρχεία στον υπολογιστή. Εσύ τα διαγράφεις κι αυτά παραμένουν στον κάδο μέχρι να τα αδειάσεις κι από εκεί και να χαθούν στα σκοτεινά μονοπάτια του ψηφιακού κόσμου..Πάντα θα υπάρχουν πίσω τα ίχνη τους..

Τώρα μιλάμε για ψηφιακά ίχνη.. Κάποτε, κι όχι καιρό πριν, τέτοιου είδους ίχνη κρυβόντουσαν σε διάφορα σημεία του σπιτιού σου. Πόσοι από μας δεν έχουν-είχαν-θα έχουν συρτάρια γεμάτα από αναμνήσεις; Όμορφες στιγμές αποτυπωμένες σε μια φωτογραφία, ένα αποξηραμένο τριαντάφυλλο ενθύμιο από το πρώτο ραντεβού, μια χορδή από μια κιθάρα που έσπασε πάνω στον οίστρο του δημιουργού του, καρτ-ποσταλ από μέρη που ονειρευόσουν να ταξιδέψεις  μαζί του..κάρτες από επετείους, γιορτές, γενέθλια με λόγια τόσο όμορφα που φαντάζουν και είναι μάλλον ψεύτικα πια..

Αναρωτιέσαι μετά αν όλα αυτά τα συναισθήματα και οι στιγμές όντως υπήρξαν.. Προσπαθείς να θυμηθείς την ένταση που ένιωθες στο πρώτο φιλί.. Τις πεταλούδες που στήνανε χορό κάθε μα κάθε φορά που επρόκειτο να συναντήσεις τον έρωτά σου.. Και τις θυμάσαι! Μην ντρέπεσαι να το παραδεχτείς.. Και χαζογελάς κάθε που τα θυμάσαι.. Δεν φύγανε οι αναμνήσεις.. Και καλά θα κάνεις να μην τις θυμώσεις και φύγουν γιατί μετά άντε να ξεκινήσεις πάλι από το μηδέν..

Γιατί όσα χρόνια και να περάσουν, ό,τι κι αν συμβεί οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή σου θα έχουν βάλει το λιθαράκι τους στο οικοδόμημα που λέγεται "ο εαυτός μου σήμερα".. Ακόμα κι αν στο συρτάρι σου δεν έχεις κάτι χειροπιαστό που να σου τους θυμίζουν.. εκεί προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κρατήσεις στο μυαλό σου τις λίγες μα πολύτιμες στιγμές που έζησες μαζί τους κάτω από το αυγουστιάτικο φεγγάρι..

Και θα χαμογελάς γιατί όλα αυτά είναι η προίκα σου.. Γιατί όλοι αφήσανε ένα σημάδι πάνω σου.. Όχι, δεν είναι κακό, μόνο καλό.. Ακόμα και τα άσχημα έχουν να μας μάθουν πολλά, περισσότερα από οποιαδήποτε χαρούμενη στιγμή.. Σαν τους πολεμιστές στη μάχη.. Πάλεψαν για να μείνουν ζωντανοί και το λάφυρό τους είναι το ανάγλυφο του κορμιού τους που δείχνει την προσπάθεια τους..

Σημασία έχει να προχωράς μπροστά! Η ζωή δεν είναι λεωφορείο να κάνει στάση και να σε περιμένει για το πότε θα ανέβεις.. Το τρενάκι του τρόμου σου είναι έτοιμο να πάρει την επόμενη απότομη στροφή και δεν θα σε ρωτήσει αν εσένα σου αρέσει.. Σου έχει βγάλει εισιτήριο διαρκείας και ναι, καλά το μάντεψες..δεν σε ρώτησε!!!

Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται;
Κοίτα το γαλάζιο της θάλασσας και θα δεις μέσα της αυτό που ψάχνεις.. Κοίτα το μαύρο του ουρανού την νύχτα και θα δεις δυο αστέρια να σου κρατάνε πορεία μέσα στο σκοτάδι.. Πιάσε τον μίτο στο κουβάρι σου και τύλιξέ τον στον προσωπικό σου λαβύρινθο.. Στην έξοδο κάποιος κρατάει την άλλη άκρη και σε περιμένει.. Και μην βιαστείς να λύσεις το αίνιγμα.. Μάζεψε όσα περισσότερα λάφυρα μπορείς.. Αυτά θα είναι τα όπλα σου στο επόμενο ταξίδι..

τα ήσυχα βράδια..

Κάτι τέτοιες βραδιές που όλα μέσα σου για κάποιον λόγο έχουν ηρεμήσει..έστω και προσωρινά..κάτι τέτοιες βραδιές τις αναζητώ καιρό τώρα..Μάλλον κάνουν κι αυτές διακοπές..Με βαρέθηκαν τόσα χρόνια..Ας έχει και λίγη αγωνία αυτή η ζωή!!

Είναι κομματάκι δύσκολο, περίεργο, αν και όμορφο, να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει.να μην έχεις πλάνο για το μέλλον. Κι αν σκεφτείς ότι μέχρι τώρα πάλευα, κι ως ένα βαθμό το κατάφερνα, να έχω την πλήρη οργάνωση στη ζωή μου καταλαβαίνεις ότι βρίσκομαι σε άγνωστα νερά και το πάω αργά αργά το βαρκάκι μου μην πέσω σε καμιά ξέρα ή ακόμα χειρότερα σε βράχια..Και τα βράχια πες έχουν ένα ενδιαφέρον! Παλεύεις να ξεφύγεις, λειτουργεί το ένστικτο της επιβίωσης οπότε αναγκάζεσαι να βρεις τρόπους και λύσεις για να ξεφύγεις από εκεί μια ώρα αρχύτερα.

Τι γίνεται αν πέσεις σε ξέρα και δεν μπορείς, ή δεν θες, να ξεκολλήσεις; Πώς να βρεις την δύναμη να παλέψεις ενάντια σε κάτι που φαινομενικά δεν σου δημιουργεί φόβο ή δεν επιφυλάσσει κινδύνους; Γιατί αντικειμενικά η ξέρα είναι η χειρότερη..Λες στην αρχή ας βολευτώ λιγάκι για να ξαποστάσω..Και το λιγάκι γίνεται πολύ, και το προσωρινό μόνιμο..Και προτού το καταλάβεις η ζωή σου όλη χτίζεται πάνω σε μια ξέρα. Δεν πάει πουθενά, ούτε μπρος μα ούτε και πίσω. Κι εσύ χαίρεσαι με την αφέλειά σου και λες δεν πειράζει, θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Θα έρθει κάποιο άλλο βαρκάκι να σε ξεκολλήσει..Ή μήπως θα κολλήσει μαζί με το δικό σου και η απραγεία θα είναι υπόθεση δύο πλεούμενων μετά..;

Μήπως τελικά είμαστε όλοι μαζί πολλά μικρά βαρκάκια που κολλήσαμε σε μια και μοναδική ξέρα, αυτή του μυαλού, που δεν σε αφήνει να πας παραπέρα; Η μαζικότητα των κολλημένων πλεούμενων σου δίνει μια ψευδαίσθηση σιγουριάς, ότι κανείς δεν θα με πειράξει εδώ που είμαστε όλοι μαζί. Και δεν έχεις πάρει πρέφα ότι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Κι έλα που το δικό μου το βαρκάκι θέλω να το πάρω από εκεί και να το κάνω πιο όμορφο από τα άλλα γαι να κάνει ταξίδια μακρινά..Να του βάλω όμορφα φώτα και να του φέρω όμορφους ανθρώπους να το ταξιδεύουν σε όμορφες θάλασσες..Άγριες αλλά όμορφες..Κι αυτοί οι άνθρωποι αντί να κολλάνε τα βαρκάκια τους να ενώνουν τις φωνές και τα μυαλά τους!!! Κι έτσι να βρίσκεις λύση για όταν θα κολλάει η άγκυρα και δεν σε αφήνει να πιάσεις άλλο λιμάνι..Και να ακούγονται όμορφες ιδέες για το πώς κανείς μπορεί να πιάσει ένα αστέρι και να το φέρει εδώ κάτω..
"Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα.." λέει το γνωστό και χιλιοειπωμένο άσμα..well said θα τολμήσω να πω!

Serendipity In Life

Serendipity: when someone finds something that they weren't expecting to find, a "happy accident".

Καλησπέρα!!!Είναι η πρώτη δειλή ανάρτηση και τι καλύτερο από το να εξηγήσω αυτή την τόσο όμορφη λέξη!!!!Την αγαπώ αυτή τη λέξη!!!Με κάνει να χαίρομαι και μόνο που την βλέπω γραμμένη!!!

Με ακολουθεί και με στοιχειώνει από όταν είδα μια ταινία της οποίας ήταν ο τίτλος. Κάτι που συμβαίνει εκεί που δεν το περιμένεις..αυτό σημαίνει..Τώρα αν είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο εξαρτάται από το αν βλέπεις τα γεγονότα από την σωστή οπτική γωνία..αλλά ας μην αρχίσουμε τα σοβαρά από την πρώτη κιόλας ανάρτηση..ο καιρός είναι όλος δικός μας..

Αναρωτιέμαι..πόσο πιθανό είναι να υπάρχει στα αλήθεια αυτό που ονομάζουμε μοίρα;μήπως είναι απλά μια βολική έννοια για να μην αναλάβουμε την ευθύνη όταν κάτι κάνουμε λάθος; κι αν όντως υπάρχει, την καθορίζουμε εμείς την μοίρα μας ή νομίζουμε ότι το κάνουμε;

How many chances are out there, in real life, to have "happy accidents"? We'll have to wait and find out through this journey that just began..