Και να που έφτασε αυτή η στιγμή. Ξέρεις, αυτή η στιγμή που θυμάσαι κάποια δυσάρεστα και γελάς; Εντάξει, δεν γελάς και τόσο πολύ αλλά είναι πλέον τόσο μακριά που τα κοιτάς με ανακούφιση. Που θυμάσαι τις μέρες και κυρίως τις νύχτες αγωνίας και φόβου που πέρασες και λες "Περασμένα ξεχασμένα". Που έχεις πάρει το μάθημά σου και προσπαθείς να εφαρμόζεις τα νέα δεδομένα στην καθημερινότητα.
Καμιά φορά χρειάζεται κάτι άσχημο και ισχυρό για να σε κάνει να αλλάξεις κοσμοθεωρία. Να αλλάξεις τρόπο ζωής και κυρίως σκέψης.
Όταν τα άγχη σωματοποιούνται, όταν το παραμικρό που θα σε ενοχλήσει έχει σαν αποτέλεσμα δυσάρεστες καταστάσεις, κάθεσαι και σκέφτεσαι τις προτεραιότητές σου σ' αυτή τη ζωή. Γιατί αυτή είναι που ζεις, δεν έχει άλλη.
Και λες πρέπει να προσπαθήσω να τα βάζω στη σωστή βάση τους όλα. Φίλους που δεν σου κάνουν πια, καταστάσεις που δεν σου αρέσουν, μέρη που απλά δεν γουστάρεις να ξαναπάς.
Τι μάθημα μου έδωσε ο χρόνος που πέρασε; Ότι κάθε μέρα αξίζει να την ζεις έντονα. Τις δικαιούσαι και τις μέρες που θα ραχατιάσεις ανελέητα αλλά πρέπει να βάζεις μόνος σου το τέλος. Ότι πάντα θα υπάρχουν σχέσεις που συντηρούσες για χαζούς λόγους αλλά είναι στο χέρι σου να συναναστρέφεσαι αυτούς που πραγματικά θες και που σε θέλουν κι αυτοί.
Είναι στο χέρι σου να κάνεις την κάθε μέρα όπως την θες εσύ και να κλείσεις τα αυτιά σου σε ό,τι δεν σου αρέσει. Οι αλλαγές είναι ωραίες τελικά, αν και επώδυνες.
Είναι στο χέρι σου μέσα στη μαυρίλα να δεις το όμορφο χέρι που σου απλώνει κάποιος και να το πιάσεις για να βγεις ξανά στην επιφάνεια και να αναπνεύσεις και πάλι σαν άνθρωπος.
Ναι, ακούγεται και είναι δύσκολο να ενηλικιώνεσαι. Γιατί αυτό είναι στην ουσία. Κάποιοι το κάνουν στα 18, κάποιοι πολύ αργότερα. Σημασία δεν έχει το πότε θα γίνει αλλά να γίνει. Σημασία έχει να μην συμβαίνουν δυσάρεστα για να παίρνεις απόφαση να αλλάξεις τα κακώς κείμενα. Σημασία έχει να βλέπεις τις αδυναμίες σου, να τις παραδέχεσαι και να αλλάζεις ό,τι δεν σου κάνει.
Κι αν στους άλλους δεν αρέσει; Ε, τι να κάνουμε, ζούμε για μας κι όχι για τους άλλους..
Καμιά φορά χρειάζεται κάτι άσχημο και ισχυρό για να σε κάνει να αλλάξεις κοσμοθεωρία. Να αλλάξεις τρόπο ζωής και κυρίως σκέψης.
Όταν τα άγχη σωματοποιούνται, όταν το παραμικρό που θα σε ενοχλήσει έχει σαν αποτέλεσμα δυσάρεστες καταστάσεις, κάθεσαι και σκέφτεσαι τις προτεραιότητές σου σ' αυτή τη ζωή. Γιατί αυτή είναι που ζεις, δεν έχει άλλη.
Και λες πρέπει να προσπαθήσω να τα βάζω στη σωστή βάση τους όλα. Φίλους που δεν σου κάνουν πια, καταστάσεις που δεν σου αρέσουν, μέρη που απλά δεν γουστάρεις να ξαναπάς.
Τι μάθημα μου έδωσε ο χρόνος που πέρασε; Ότι κάθε μέρα αξίζει να την ζεις έντονα. Τις δικαιούσαι και τις μέρες που θα ραχατιάσεις ανελέητα αλλά πρέπει να βάζεις μόνος σου το τέλος. Ότι πάντα θα υπάρχουν σχέσεις που συντηρούσες για χαζούς λόγους αλλά είναι στο χέρι σου να συναναστρέφεσαι αυτούς που πραγματικά θες και που σε θέλουν κι αυτοί.
Είναι στο χέρι σου να κάνεις την κάθε μέρα όπως την θες εσύ και να κλείσεις τα αυτιά σου σε ό,τι δεν σου αρέσει. Οι αλλαγές είναι ωραίες τελικά, αν και επώδυνες.
Είναι στο χέρι σου μέσα στη μαυρίλα να δεις το όμορφο χέρι που σου απλώνει κάποιος και να το πιάσεις για να βγεις ξανά στην επιφάνεια και να αναπνεύσεις και πάλι σαν άνθρωπος.
Ναι, ακούγεται και είναι δύσκολο να ενηλικιώνεσαι. Γιατί αυτό είναι στην ουσία. Κάποιοι το κάνουν στα 18, κάποιοι πολύ αργότερα. Σημασία δεν έχει το πότε θα γίνει αλλά να γίνει. Σημασία έχει να μην συμβαίνουν δυσάρεστα για να παίρνεις απόφαση να αλλάξεις τα κακώς κείμενα. Σημασία έχει να βλέπεις τις αδυναμίες σου, να τις παραδέχεσαι και να αλλάζεις ό,τι δεν σου κάνει.
Κι αν στους άλλους δεν αρέσει; Ε, τι να κάνουμε, ζούμε για μας κι όχι για τους άλλους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου