Πλύστρα του ουρανού..να μ' έχεις κατά νου..

Από μικρή μου άρεσε να κάθομαι με τις ώρες και να ακούω τη βροχή..όχι να την βλέπω..να την ακούω..Να είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου τα βράδια και να την ακούω να πέφτει στη ταράτσα..Νομίζω ότι είχε πολλά να πει..Γι' αυτό κι άλλαζε η έντασή της συχνά..Κάπου ήθελε κι αυτή να ξεσπάσει..Να πει τα παράπονά της για να βγουν από μέσα της..Μόνο εμείς οι άνθρωποι νομίζεις ότι έχουμε παράπονα;Μόνο εμείς νομίζεις ότι έχουμε δικαίωμα να ξεσπάσουμε; Κι εμείς έχουμε τους φίλους μας να μας ακούσουν. Η βροχή ποιον έχει; Και μάλλον δεν της αρέσει ο χειμώνας.Αυτό έχω καταλάβει..Την άνοιξη πέφτει πιο ήρεμη, πιο γαλήνια, είναι σχεδόν λυτρωτική..Το καλοκαίρι σχεδόν μας κάνει νάζια για να μας επισκεφτεί..Και σαν γνήσιο θηλυκό που είναι κολακεύεται κάθε φορά που την ευγνωμονούμε γιατί μας δρόσισε..Αλλά το χειμώνα μας παραπονιέται για τα καλά..Γιατί τότε είναι δεδομένο ότι θα έρθει..Κι όλοι γκρινιάζουμε γιατί δεν μπορούμε και τις μεγάλες δόσεις.Λίγη και καλή, έτσι για να μας λείψει περισσότερο. Γιατί όμως είναι τόσο άγρια το χειμώνα; Τι της λείπει; Νιώθει κι αυτή μοναξιά κι έρχεται να μας κάνει παρέα με το έτσι θέλω.. Σαν τα παιδάκια που δε τα παίζουν στο σχολείο κι αυτά δείχνουν την άσχημη πλευρά τους..Καλύτερα να με φοβούνται σκέφτονται..Ίσως κι η βροχή τα ίδια να λέει..Γιατί είναι προτιμότερο να αισθάνονται φόβο για μένα παρά να μην αισθάνονται τίποτα απολύτως..

Η βροχή είναι ακόμη καλύτερη παρέα όταν ταιριάζουν τα συναισθήματα σου με τα δικά της..Νιώθεις έτσι πως δεν είσαι μόνος, πως ίσως να μην έχει τον τρόπο να σε βοηθήσει αλλά έχει τον δικό της τρόπο να σου κρατάει συντροφιά..Μέχρι να ξημερώσει; Μέχρι να νυχτώσει; Μέχρι να πεισμώσεις και να θελήσεις να δεις το ουράνιο τόξο επιβάλλοντάς το εσύ αυτή τη φορά..