bittersweet memories..

Φοράς τα καλά σου, παίρνεις το γνωστό πράσινο βιβλιαράκι, το κεράκι σου, τη γιαγιάκα από το χέρι και πας στην εκκλησία..Στιγμές ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας, εικόνες ανεξίτηλες..Η Μεγάλη Βδομάδα πάντα είχε ξεχωριστή σημασία και θέση..Και με τα χρόνια απέκτησε άλλη διάσταση αλλά δεν έχει χάσει τίποτα από τα συναισθήματα του παρελθόντος..Είναι που όταν είσαι μικρός κάποια πράγματα τα κάνεις από συνήθεια, χωρίς να κατανοείς πλήρως τους λόγους..όταν είσαι μικρός η νηστεία και η καθημερινή παρουσία στην εκκλησία τούτη τη βδομάδα γινόταν χωρίς ιδιαίτερη σκέψη..Συνήθειες των μεγαλύτερων και της κοινωνίας γινόντουσαν κτήμα σου χωρίς να καταλαβαίνεις το πώς και το πότε..

Όμως καθώς μεγαλώνεις όλα αυτά τα θέτεις σε άλλη διάσταση..Ίσως είναι η διάθεση να δοκιμάσεις τον εαυτό σου και να πεις ότι τα πήγες καλά με την αυτοσυγκράτηση.. Ίσως να μην συμφωνείς και πολύ με όλα αυτά αλλά να θες να τα κάνεις γιατί η επανάληψή τους σου δημιουργεί μια αίσθηση νοσταλγίας και μια πολύ ιδιαίτερη αίσθηση οικειότητας..

Ξέρεις, αυτές τις μέρες πάντα μια πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία που την έχω ανάγκη..Είναι σαν ένα ραντεβού ετήσιο που δεν χάνω για κανένα λόγο..ίσως είναι που οι γονείς μου δεν μπορούν να ζήσουν αυτές τις μέρες μαζί μας όπως θα ήθελαν λόγω δουλειάς..ίσως είναι ο πολύτιμος χρόνος που μου δόθηκε με την γιαγιά μου, αυτά που μας μάθαινε και μας έλεγε για αυτές τις μέρες..ίσως είναι η κατάνυξη και τα δάκρυα που έρχονται άθελα στα μάτια ακούγοντας τα τροπάρια στην εκκλησία..ίσως είναι η ένταση μέσα μου όταν σβήνουν τα φώτα στην εκκλησία, η καμπάνα χτυπάει πένθιμα κι ο Χριστός σταυρώνεται..Εικόνες και στιγμές που παίρνουν τη σημασία που εσύ τους δίνεις..

Μα πιο πολύ είναι που γυρνάω ξανά στο σπιτάκι μου, στο λιμανάκι μου..Που μοσχομυρίζει από τα κουλούρια της μαμάς :) Που θα χαζολογήσουμε με τον μπαμπά μου και θα μας πειράζει όλη την ώρα!!

Που επιτέλους θα καθίσουμε ξανά όλοι μαζί στο τραπέζι.. Και φυσικά θα έχουμε ψάξει αγωνιωδώς για το πιο γερό αυγό για να αναμετρηθούμε!!

Κάποιος μπορεί να τα πει όλα αυτά πεζά και γραφικά..so what? σημασία έχει που γεμίζει η ψυχή σου ξανά και μετά έχεις τη δύναμη να συνεχίσεις..