και τώρα που το ροζ συννεφάκι τελείωσε τα δωρεάν δρομολόγια ήρθε η ώρα να κατέβουμε όλοι στη τελευταία στάση..το τίμημα;πολύ ακριβό πλέον..δεν ξέρω αν θα έχουν όλοι να το πληρώσουν για να πάνε ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρά τους..πάρε τα πολυπόθητα χαρτιά που όλοι σου είχανε φάει τα αυτιά, και τα νιάτα, να αποκτήσεις και κάνε τα κάτι που να μοιάζει με όνειρο..θα μου πεις πώς θα το κάνεις αυτό; τα βάζεις κάτω από το μαξιλάρι σου..τα τάζεις στα εικονίσματα μαζί με τον πρώτο μισθό..πίνεις ελληνικό και κοιτάς να βρεις τα σημάδια..μεγάλο δρόμο θα διαβείς, αυτό είναι το μόνο σίγουρο..
και μέχρι να τον διαβείς αυτόν τον δρόμο, και όχι δεν είναι ευθεία, οπλίσου με υπομονή και κυρίως με βαμβάκι για τα αυτάκια σου..γιατί έχεις να ακούσεις πολλά άκυρα και δήθεν ψυχοπονιάρικα, τύπου υποστηρικτικά, λόγια..το έχω ξαναπεί..μην αναφέρετε τη λέξη ΥΠΟΜΟΝΗ..διαγράφηκε από το λεξικό πολλών εδώ και πάρα πολύ καιρό..γιατί με την υπομονή φίλε μου γάλα δεν αγοράζεις.. γιατί η υπομονή δεν σε βοηθάει να βγει μια ακόμη μέρα σχεδόν ανώδυνα και με όλα τα γυάλινα είδη του σπιτιού σου ανέγγιχτα.. η υπομονή δεν θα σε πάει ένα βήμα παραπέρα..η υπομονή δεν θα σε κάνει χρήσιμο και παραγωγικό σε καμιά ηλικία..
δεν ξέρω ποια είναι η λύση..ψάχνω να την βρω στωικά και βασανιστικά αργά.. είναι δεδομένο ότι πλέον ο καθένας κοιτάει λιγάκι παραπάνω τον εαυτό του..δεν θα το κρίνω..αλλά τουλάχιστον εσείς οι πολύφερνοι αυτού του κόσμου, σταματήστε τη δήθεν υποστήριξη που αρχίζει και τελειώνει με βαρύγδουπες και τόσο βαρετές κουβέντες..ναι, κοιτάξτε τον εαυτό σας γιατί πολύ απλά δεν μπορείτε να δείτε παραπέρα..κι αφήστε τους υπόλοιπους να συνεχίζουν να προσπαθούν για το όνειρο χωρίς φιλικά χτυπήματα στην πλάτη τους..enough is enough..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου