Σου γράφω ένα γράμμα..

"..όχι πως θέλω να στο δώσω..να, έτσι για να μιλήσω λίγο μαζί σου.."

Πόσο ανακουφιστικό είναι να γράφεις τις σκέψεις σου σε χαρτί..Πάντα το προτιμούσα να γράφω σε χαρτί.. Οι λέξεις παίρνανε κάτι από τα συναισθήματά μου την στιγμή που έγραφα στον φανταστικό παραλήπτη.. Φανταστικός γιατί κανένα από τα γράμματα που έγραψα δεν έφτασαν εκεί που έπρεπε.. Σχεδόν κανένα..

Το επόμενο πρωινό τους έριχνε άπλετο φως και καταλάβαινες ότι αυτά δεν μπορεί να τα διαβάσει κανείς άλλος εκτός από σένα! Έβλεπες λέξεις που δεν τις καταλάβαινες γιατί γράφτηκαν πάνω σε ένταση και θυμό!! Άλλες λέξεις πολύ μελό γιατί γράφτηκαν με έρωτα.. 

Και πάντα η απορία θα μένει..Τι θα είχε συμβεί αν αυτά τα γράμματα είχαν τελικά παραδωθεί; Πώς θα αντιδρούσαν οι παραλήπτες; Θα είχε αλλάξει κάτι;

Ο χρόνος φυσικά δεν γυρίζει πίσω κι αυτή η ερώτηση θα παραμείνει ρητορική..

Κι όμως..Αυτά που θες πρέπει να τα λες..Έχεις υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου να τα λες..Είτε όμορφα λόγια είτε θυμωμένα οι λέξεις σου είναι εσύ..Είναι τα συναισθήματά σου..

Για να μην φτάσεις μετά από χρόνια να κάνεις κι εσύ αυτή την ερώτηση " Τι θα είχε συμβεί αν..;"