"..επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο δεν το αντέχουν οι άνθρωποι.."
Οδυσσέας Ελύτης

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Too good to be true..

Αγόρι in love με κορίτσι και vice versa..Η ιστορία περιλαμβάνει τρυφερούς εναγκαλισμούς σε εκπληκτικά ηλιοβασιλέματα, φιλιά γεμάτα πάθος, νύχτες που παρακαλάνε να μην τις χαλάσει το αναπόφευκτο ξημέρωμα και λόγια γεμάτα υποσχέσεις με κυρίαρχη αυτή της παντοτινής πίστης και αγάπης..
Επόμενη σκηνή; Ο ένας από τους δυο με δάκρυα στα μάτια κι έναν λυγμό που παλεύει να κρύψει, γιατί ναι και οι άντρες κλαίνε στην πραγματική ζωή, κι ο άλλος να προσπαθεί να γίνει πειστικός για τον λόγο που εγκαταλείπει αυτή την σχέση.. Μπορεί να λέει αλήθεια, μπορεί και ψέματα who knows? Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο..

Και ερωτώ αγαπητέ αναγνώστη..Που πάει η αγάπη όταν τελειώνει; 
Που πάνε όλες αυτές οι ματιές οι λάγνες και τρυφερές που σε κάνανε να λιώνεις;
Πώς ξαφνικά το έτερον σου ήμισυ γίνεται ο άγνωστος που θα προσπεράσεις βιαστικά την μέρα που θα πέσεις πάνω του εντελώς τυχαία;
Που πάνε τα όνειρα που έκανες για μια ζωή γεμάτη από την ύπαρξη ενός άλλου ανθρώπου;
Τι κάνεις όλα αυτά τα ενθύμια που σου θυμίζουν ότι όλο αυτό κάποτε υπήρξε, όσο μάταια κι αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου για το αντίθετο;

Κι έρχεται η επόμενη ερώτηση..έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν θα μπορέσεις να νιώσεις πάλι κάτι δυνατό για κάποιον άλλον; Κι αν ναι συγκρίνεις την πραγματικότητα αυτών των συναισθημάτων; Γιατί είναι σαν να προδίδεις λιγάκι την προηγούμενή σου αγάπη.. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις στην αρχή.. Δεν είναι προδοσία φυσικά..

Αν με ρωτάς και σε νοιάζει να μάθεις, για μένα όλα είναι κύκλος..Όταν κάτι τελειώνει ξεκινάει κάτι άλλο..Το κοινό στοιχείο αυτών των κύκλων είσαι εσύ..Το άτομο που συνδέει το παρελθόν και το παρόν είσαι εσύ.. Απλά κάθε φορά προστίθεται και κάτι καινούριο, ίσως κάτι διαφορετικό όσον αφορά εσένα..

Που πάει όμως όλη αυτή η αγάπη μην με ρωτάς γιατί θα σε γελάσω και δεν θέλω..
Την κάνεις δεματάκι και την κλείνεις σε ένα κουτάκι στο μυαλό; Πόσα να χωρέσει πια κι αυτό το μυαλό και η καρδιά..Κινητές βιβλιοθήκες έχουμε γίνει για να βάζουμε τα πάσης φύσεως κουτάκια.. Πίσω πίσω τα πιο παλιά, μπροστά τα πιο πρόσφατα γιατί πλέον το παίζεις και άνετος και ότι δήθεν δεν σε ενοχλεί να τα βλέπεις και να τα συζητάς.. So untrue story..

Κι απάντηση δεν βρίσκω..





2 σχόλια:

  1. Όπως πολύ σωστά είπες, το μόνο που υπάρχει να συνδέει τα εκάστοτε κομμάτια είναι ο Νο.1 (aka εσύ).

    Η αγάπη είναι κάτι που υπάρχει μέσα μας, το μέλι που έκανε όλα τα ζουζουνάκια μας να έρθουν κοντά μας... Τι τα έκανε να φύγουν? Δεν θα καταλάβουμε ποτέ...

    Μάλλον φταίει πως, σε αντίθεση με τις αληθινές μελισσούλες, το δικό μας "μέλι" φτιάχνεται μια συνταγή μυστήρια.. Μας την έδειξε η μαμά μας, την "πείραξαν" λίγο οι φίλοι, της βάλαμε 5-6 συστατικά που μάθαμε από την Πολίτική Κουζίνα και τελικά αφήσαμε τον κάθε ένα να μας πει κατά πόσο του αρέσει.. Άλλοι λιγώθηκαν, άλλη πληγώθηκαν, that's life!

    Ότι και να λένε οι άλλοι, μπορούμε ποτέ να σταματήσουμε το μαγείρεμα?

    Μιχάλης :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου Μιχάλη!!!

    Αλοίμονο αν σταματήσουμε το μαγείρεμα!!
    Μπορεί κάποια στιγμή να πετύχουμε τη συνταγή κι αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί έτσι δεν είναι?? :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή